تهدید کریدور ادعایی «زنگزور» جمهوری آذربایجان برای ایران + نقشه

بصورت خیلی خلاصه، کریدور زنگه زور آغاز پروژه‌ای برای دور زدن مسیرهای ترانزیتی ایران و تضعیف منافع اقتصادی این کشور است که توسط صهیونیست‌ها طراحی و با محوریت جمهوری آذربایجان و ترکیه در حال اجرا است!

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، پس از امضای توافق آتش‌بس قره باغ در نوامبر ۲۰۲۰ میلادی که منجر به توقف جنگ ۴۴ روزه بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان شد، مقامات باکو از ایجاد کریدوری موسوم به زنگه زور در نوار مرزی جنوبی ارمنستان سخن می‌گفتند که ذیل توافق دو طرف قرار دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنها با استناد به بند نهم توافق با ارمنستان، مدعی توافق بر ایجاد یک مسیر زمینی برای اتصال جمهوری آذربایجان به نخجوان می‌شوند. این در حالی است که ارمنستان در بند نهم توافق پذیرفته است که مسیرهای بسته حمل و نقل بین جمهوری آذربایجان با نخجوان را باز کند و امنیت حمل و نقل در آنها را تامین کند و این پروژه تا سال ۲۰۲۴ میلادی به بهره‌برداری خواهد رسید و مسئولیت نظارت بر حمل و نقل این مسیر بر عهده نیروهای روسی خواهد بود.

بنابراین آنچه که از سوی جمهوری آذربایجان در خصوص ایجاد کریدور زنگه زور عنوان می‌شود، ادعایی یک‌طرفه است و هدفی جز حذف مرز ایران با ارمنستان و ضربه زدن به منافع اقتصادی ایران که از مسیر ترانزیتی ارمنستان تامین می‌شود، ندارد.

اظهارات اردوغان و علیف رؤسای جمهور ترکیه و جمهوری آذربایجان در مراسم افتتاحیه فرودگاه بین المللی شهر فضولی نیز پیام‌های مختلفی دارد که نشان از برنامه و تدارک جدی آنها برای آینده منطقه قفقاز دارد.از مهم ترین جنبه های این رویداد می‌توان به حمایت همه جانبه ترکیه از علیف، اهداف نژادی و تشویق کشورهای ترک زبان به دخالت در مسائل منطقه قفقاز و… اشاره کرد.

اما جدای از مسائل حوزه‌ی قفقاز، خطر اصلی ایجاد این کریدور برای ایران چیست؟

۱- در این خصوص ابتدا رجوع می‌کنیم به مقاله‌ی “آدام تامسون” نماینده پیشین انگلیس در ناتو که ایجاد کریدور زنگه زور را تحقق رویای ناتو برای حضور در سواحل دریای کاسپین خوانده است. او نخست‌وزیر انگلیس را به حمایت از این طرح فراخوانده و آنرا آخرین گام پروژه ۱۵ ساله ناتو دانسته است. تامسون گفته است انگلیس با همراهی آمریکا و اتحادیه اروپا بایستی ارمنستان را با طرح‌های تشویقی و… متقاعد به عقب نشینی از مرزهای جنوبی خود کنند. وی در انتهای مطلب خود به تایید عضویت جمهوری آذربایجان در ائتلاف ناتو در ازای ایجاد کریدور زنگه زور اشاره کرده است. (هرچند وی این مقاله را انکار کرده است)

همسایگی جدید ناتو با ایران می‌تواند مشکلات امنیتی جدیدی را برای ایران به وجود آورد و همچنین منجر به اعمال وضعیت محاصره بر روسیه شود. بنابراین ناتو استقرار در سواحل دریای کاسپین را در راستای اهداف استراتژیک خود می‌بیند و این موضوع تهدیدی مشترک برای ایران و روسیه است که ضرورت هماهنگی دو کشور در مسائل قفقاز را بیش از پیش می‌کند.

بنابراین کریدور زنگه زور موضوع خوشایندی برای ناتو است. شاید ایجاد زنگ زور در ابتدای کار برای روسیه منافعی به دنبال داشته باشد اما چون به تقویت روابط ترکیه و ناتو با جمهوری آذربایجان منجر می‌شود مطمئنا گام بعدی آن (احداث پایگاه نظامی و…) ضد منافع روسیه خواهد بود.

۲- کریدور زنگه زور در ظاهر مانعی برای ارتباط زمینی ایران و ارمنستان ایجاد نمی‌کند. اما به طور قطع منافع اقتصادی ایران در منطقه قفقاز را تحت تاثیر جدی قرار می‌دهد؛ چرا که مسیرهای ارتباطی جمهوری آذربایجان و نخجوان از طریق خاک ایران را تضعیف می‌کند و در ارتباطات زمینی ایران با ارمنستان اخلال ایجاد می‌کند. از طرفی دیگر ایران برای ارتباط با اروپا به مسیر ترکیه وابسته‌تر خواهد شد و این وابستگی به نوعی سیاست‌های ایران در مقابل این کشور را تضعیف می‌کند.

۳- مسأله‌ی دیگری که اهمیت زنگه زور را بالاتر می‌برد اینست که مقامات جمهوری آذربایجان علاوه بر ترکیه و روسیه، مذاکرات خود با عراق را نیز آغاز کرده‌اند و پروژه‌ی دور زدن ایران تا مرزهای غربی ادامه دارد. کشیده شدن این مسیر تا عراق به مذاق روسها نیز خوش خواهد آمد چرا که روابط اقتصادی دو طرف را تقویت خواهد کرد.

مذاکرات سیاسی با تمامی طرف‌های این جریان راهگشاست. اما بنظر می‌رسد ایران در این مسائل بایستی به تنهایی اقدام کند و روسیه شراکتی جز در مسئله جلوگیری ایجاد پایگاه‌های نظامی در آذربایجان نخواهد داشت.

در نظر گرفتن امتیازات ویژه در مسیرهای ارتباطی جمهوری آذربایجان با نخجوان که از خاک ایران می‌گذرد، احداث کنسولگری و نمایندگی‌های رسمی در جنوب ارمنستان و افزایش سطح روابط با این کشور، دنبال کردن طرح‌های جامع مقابله با حذف نقش ایران از منطقه قفقاز و… می‌تواند جزء سیاست‌های خرد و کلان ایران در منطقه قفقاز باشد.

منبع: پایگاه خبری تحولات جهان اسلام 

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: سیاسی قره باغ ارمنستان جمهوری آذربایجان جمهوری آذربایجان کریدور زنگه زور ایجاد کریدور منطقه قفقاز برای ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۴۳۴۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بهار ۵۹؛ وقتی داد سندیکای خبرنگاران از حمله به مطبوعات درآمد

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در بهار ۱۳۵۹ پس از چندین مرحله توقیف مطبوعات - که در تابستان پیش از آن (۱۳۵۸) توسط دادستانی انقلاب اتفاق افتاد و برخی روزنامه‌ها و مجلات از جمله «آیندگان» و «تهران مصور» توقیف شدند - هنوز اجل توقیف بر سر بسیاری مجلات و روزنامه‌های دیگر می‌گشت و آن‌ها را با تحدید و تهدید مواجه می‌ساخت. در رادیو تلویزیون علیه برخی جراید داد سخن سر داده می‌شد، در بعضی استان‌ها ماموران محلی از توزیع نشریات قانونی جلوگیری می‌کردند و گاه گروه‌های تندرو با چوب و چماغ به جان دکه‌ی توزیع‌کننده‌ی بیچاره می‌افتادند. موضوع تا جایی بیخ پیدا کرد که سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات طی نامه‌ای سرگشاده به ابوالحسن بنی‌صدر رئیس‌جمهور وقت به این قضیه به‌شدت اعتراض کرد. این نامه که روز چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ۵۹ در صفحه‌ی دوم روزنامه‌ی اطلاعات منتشر شد به این شرح بود:

کار به جایی رسیده است که رادیو تلویزیون بر خلاف قانون اساسی جو جامعه را علیه روزنامه‌ها بسیج می‌کند. ماموران محلی در استان‌ها از توزیع نشریاتی که با امتیاز قانونی منتشر می‌شوند جلوگیری می‌کنند و اعتراض فروشندگان جراید از تهدید و زورگویی گروه‌های چماق‌به‌دست بلند است و هیچ نهاد قانونی حامی آنان نیست.

آقای رئیس‌جمهوری

سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات بدین‌وسیله نگرانی عمیق خود را از شدت گرفتن موج هجوم به مطبوعات ابراز می‌دارد به‌ویژه آن‌که بخش وسیعی از حملات و تهدیدها علیه روزنامه‌نگاران به وسیله‌ی نهادهای دولتی و حکومتی که طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مسئولیت آن‌ها با شماست اعمال می‌گردد.

آقای رئیس‌جمهوری

روزنامه‌نگاران ایران هنوز سخنان شما را در تمام طول مدت پس از انقلاب و پیش از عهده‌دار شدن وظایف ریاست‌جمهوری درباره‌ی ضرورت تامین آزادی کامل عقیده و بیان رعایت کامل آزادی مطبوعات فراموش نکرده‌اند و بسیار حیرت‌آور است که زیر نظارت مستقیم شما در مدت کوتاهی که از انتخاب‌تان به ریاست‌جمهوری نگذشته موج اختناق و تهدید و ارعاب روزنامه‌نگاران از سوی رادیو تلویزیون که به هر صورت سخن‌گوی هیات حاکمه محسوب می‌شود، و نیز برخی مسئولان اجرایی بالا گرفته است. کار به جایی رسیده است که رادیو تلویزیون بر خلاف قانون اساسی جو جامعه را علیه روزنامه‌ها بسیج می‌کند. ماموران محلی در استان‌ها از توزیع نشریاتی که با امتیاز قانونی منتشر می‌شوند جلوگیری می‌کنند و اعتراض فروشندگان جراید از تهدید و زورگویی گروه‌های چماق‌به‌دست بلند است و هیچ نهاد قانونی حامی آنان نیست.

آقای رئیس‌جمهوری

تصور نمی‌کنید که شما در این نکته با ما هم‌عقیده نباشید که یکی از بزرگ‌ترین آرمان‌های مردم ما تامین آزادی بیان و قلم بوده است و نیز مطمئن هستیم که شما هر روز در جریان یورش‌های منظم و غیرمنظم گروه‌های مسئول و یا غیرمسئول به عرصه‌ی مطبوعات، فروشندگان جراید و اجتماعات گروه‌های سیاسی هستید و اعلامیه‌ی اخیر شما درباره‌ی ضرورت رسیدن به یک وحدت اصولی نشان می‌دهد که توسعه‌ی هرج و مرج و بی‌قانونی را برای آینده‌ی کشور به شدت خطرناک می‌دانید.

اعتقاد ما این است که بدون تامین آزادی کامل بیان و قلم و حفظ حرمت همه‌ی صاحبان اندیشه و افکار که تنها راه رسیدن به تفاهم فکری و آشنایی با نقاط اختلاف بین گروه‌هاست رسیدن به چنین وحدتی دور از منطق می‌نماید و تصریح می‌کنیم نفاق و چنددستگی در مسائل اصلی زمانی شدت پیدا می‌کند و به برخوردها منجر می‌شود که یکی از دو طرف نتواند عقاید و آرمان‌های خود را آزادانه و از طریق مطبوعات بی‌طرف ابراز دارد.

آقای رئیس‌جمهوری

سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات به حکم رسالتی که در حفظ و گسترش آزادی قلم و بیان بر دوش خود احساس می‌کند توجه آن‌جناب را به خطر بزرگی جلب می‌کند که انحصاری شدن مطبوعات متوجه آینده‌ی کشور و در نتیجه حاکمیت ملی و وحدت کشورمان خواهد کرد و مصرانه از شما می‌خواهد پیش از آن‌که دیر شود برای درهم کوبیدن این موج انحصارطلبی اقدام کنید.

آقای رئیس‌جمهوری

نسل آینده‌ی این کشور غفلت ما را در جلوگیری از تحدید آزادی‌های اساسی مردم نخواهد بخشید و به موجب قانون شما را مسئول حوادثی که ادامه‌ی این انحصارطلبی‌ها پدید خواهد آورد، خواهد شناخت.

انتظار ما از شما این است که فورا به هجوم‌ها و تهدیدهایی که از مدت‌ها پیش علیه مطبوعات اعمال می‌شود پایان دهید و بدین ترتیب راه را برای وحدتی که همواره بدان تاکید می‌کنید هموار سازید.

گفتنی است خطاب نامه‌ی سندیکا به ابوالحسن بنی‌صدر بود که روزنامه‌ی خودش «انقلاب اسلامی» یک سال بعد در ۱۸ خرداد ۱۳۶۰ توسط اسدالله لاجوردی دادستان انقلاب توقیف شد!

۲۵۹۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903392